Normandië & Monaco
Blijf op de hoogte en volg Liz
17 Maart 2016 | Frankrijk, Caen
Normandië
18 maart
Vanmorgen vroeg opgestaan, gedoucht en heerlijk Frans ontbijt gehaald (croissants & chocolade croissants). Aangekomen bij de bushalte blijkt dat we bus op een paar minuten gemist hebben en de volgende bus pas over ongeveer een uur gaat. Eindelijk aangekomen in Caen besluiten we een auto te huren, aangezien tussen alles wat we willen bezichtigen meer dan 100 km van elkaar af is.
Stop 1: Airborne museum in Saint Mère Eglise
Het dorp Saint Mère Eglise is een van de plaatsen waar de parachutisten in de morgen van 6 juni 1945 zijn geland en daarom ook het eerste dorp dat bevrijd werd. De aanval bestond uit 292 zweefvliegtuigen & 47 vliegtuigen die samen zorgden dat 4047 soldaten, 281 jeeps en 97 ton aan materialen rondom Saint Mère Eglise landden. Omdat het donker was is zijn de meeste soldaten niet in het gebied geland waar ze hadden moeten landen. De parachutisten hadden allemaal rond de 60 kilo aan materialen mee, sommige soldaten zijn daarom in zee verdronken door het gewicht aan materialen.
De totale inzet op D-Day was 7000 boten en 12.000 vliegtuigen met 20.000 parachutisten en 5000 ton aan bommen. Wat mij het meeste aangreep in dit museum is dat er 20.000 man bereid waren om uit een vliegtuig te springen, terwijl ze wisten dat waarschijnlijk de helft het niet zou overleven. Dit museum vond ik erg interessant.
Stop 2: Utah beach
(Amerikaans). Wat mij verbaasde is dat op de meeste stranden zelf niets meer te zien is van de oorlog, alleen de bezoekerscentra en monumenten herinneren je eraan wat er gebeurt is.
Stop 3: Saint Côme du Mont: Dead man's corner
Dit museum bestond vooral uit kleding die soldaten gedragen hadden. Bij elk kledingstuk werd vermeld wie het gedragen had (inclusief foto), wat zijn functie was in het leger was en wat zijn taak tijdens D-Day/ operatie Overlord was. (D-Day is 6 juni 1944 en operatie Overlord is D-Day tot en met de bevrijding van Parijs 29 augustus 1944). Ook werd er vermeld of hij was gestorven in de oorlog en hoe. Dit maakte het veel persoonlijker dan nummers van het aantal slachtoffers). Daarnaast had dit museum een simulator: eerst kreeg je de laatste briefing te zien voor de soldaten naar Normandië vertokken en daarna zat je ook echt in het vliegtuig. Vanuit de raampjes van het vliegtuig zal je overal om je heen boten en vliegtuigen en dat gaf een impressie van hoe groot de operatie was. Ons vliegtuig stortte helaas neer.
Wat ik ook erg interessant vond is de 'Ruperert'. Dit zijn poppen in de vorm van mensen, die als afleiding werden gebruikt. Omdat de parachutisten in het donker uit de vliegtuigen sprongen is het verschil tussen poppen en mensen niet te zien. Hierdoor schoten de Duitsers ook op de poppen in plaats van de soldaten.
Stop 4: Point du hoc
Dit was een plaats met Duitse verdedigingwerken vlakbij Omaha beach. Hier was nog het meeste van de oorlog te zien. In de grond zaten overal gaten van bommen en er waren ook nog een aantal bunkers te zien. Op deze plek was bijna geen strand, maar kliffen wat het uitzicht erg mooi maakte. Wel waaide het ijskoud, ik hoop voor de soldaten dat het 6 juni 1944 warmer was!
Stop 5: Omaha beach
(Amerikaans). Dit is het bekendste strand, omdat hier de meeste problemen waren tijdens D-day. De zee was erg ruw, waardoor het langer duurden voor de boten bij het strand waren. Het duurde 4 dagen voor dit strand veroverd was. Uitkijktoren Wn60 (F) hebben we niet gezien.
Stop 6: Colleville sur Mer
Dit was het Amerikaanse kerkhof. Helaas was dit al gesloten toen we aankwamen, want zoals alles in Frankrijk sluit alles hier vroeg.
Stop 7: Arromanches
In de zee kun je hier nog een aantal soort van containers zien liggen. Tijdens operatie Overlord werden vanuit hier voorraden aan wal gebracht. Dit is een van de twee 'havens'. De andere voor de kust van Saint Laurent is tijdens de storm van 19 juni 1944 vernield. Hierbij zijn 800 schepen, 20.000 voertuigen en 140.000 ton goederen verloren gegaan.
19 maart
Deze dag was de planning om naar Mont Saint Michel te gaan. Omdat er ook een vriendin van Andrea mee zou gaan hadden we een grotere auto nodig. (De vorige auto was eigenlijk al te klein voor 5 personen). In de zaak hadden ze ons verteld dat de auto 600 euro per dag koste, wij hebben online geboekt en toen koste het ons 230 voor twee dagen, dikke winst dus! 6/7 persoonsauto's waren niet meer beschikbaar en dus kregen we en 9 persoonsbusje mee. Genoeg ruimte dus en ik was blij dat ik niet hoefde te rijden. (Om in een huurauto te rijden moet je hier minsten 21 jaar zijn). Omdat we nog geen tour geboekt hadden, hebben we besloten Mont Saint Michel naar morgen te verplaatsen en vandaag nog een dagje D-day te doen.
Stop 1: Colleville sur Mer : poging 2!
Het kerkhof en het bijbehorende bezoekerscentrum was erg indrukwekkend. Het bezoekerscentrum gaf veel informatie over D-day en de voorbereiding hiervan. D-day was al bedacht in 1942 en de geallieerden hebben 22 maanden in Engeland getraind voordat ze naar Normandië vertrokken. De vijf stranden werden gekozen, omdat ze dicht bij Engeland lagen, maar ook omdat het onverwacht is, omdat het geen belangrijke plaatsen zijn. In de tunnel naar de laatste hal van het bezoekerscentrum worden constant namen omgeroepen van overleden soldaten, wat het besef dat er zo veel mensen overleden zijn ook weer groter maakt. Het kerkhof is enorm (zelfs nog iets groter dan Margraten) en erg indrukwekkend. Het ligt aan de zee dus echt op de plek waar de meeste soldaten gestorven zijn.
Stop 2: Gold beach
(Brits). Ook hier was niets meer te zien.
Stop 3: Juno beach
(Canadees). Op Juno beach waren nog overblijfselen van een bunker te zien en ook het bezoekerscentrum was erg interessant. Hier heb ik geleerd dat het, het vooral het Canadese leger gemengd met soldaten van bezette landen was dat Nederland heeft bevrijd. Ook verbleef een gedeelte van de Koninklijke familie (Juliana, Beatrix, Irene en Margriet) tijdens de tweede wereldoorlog in Ottowa, Canada. (Koningin Wilhelmina en Bernhard verbleven in London). Prinses Margriet werd in Canada geboren en op deze dag was de Nederlandse vlag op het gebouw van het Canadese parlement te zien. Na de oorlog emigreerden veel Nederlanders naar Canada, meer dan 1.000.000 hebben een (gedeeltelijk) Nederlandse achtergrond. Ieder jaar in mei wordt het Tulip festival in Ottowa gehouden, het Nederlands koningshuis schenkt hiervoor ieder jaar 10.000 tulpen.
Stop 4: Mc Donalds, voor de broodnodige wifi.
Stop 5: Museum of the Atlantic wall
Als we naar binnen willen gaan komt Anthony erachter dat hij zijn rugzak (inclusief paspoort en portemonnee) kwijt is.
Stop 6: Mc Donalds, gelukkig is hier een zwarte rugzak gevonden!
Stop 7: Museum of Atlantic wall
Met Atlantic wall, worden alle verdedigingswerken langs de kustlijn bedoeld. Dit museum was in een gebruikte bunker. Ik vond het jammer dat alles geverfd was, waardoor het niet meer erg authentiek leek. Bunkers zijn klein maar wel compleet ingericht. Zelf operaties konden hier worden uitgevoerd. Soldaten verbleven meestal niet lang in de bunker, maar in villa's in de buurt waardoor het niet erg was dat de bunker klein waren. Een ander interessant feitje vond ik dat de geallieerde aluminiumfolie in het water hadden gegooid tijdens D-day. Hierdoor leek het op de radar van de Duitsers alsof er een megaboot aankwam in plaats van heel veel kleine. De Duitsers dachten hierdoor dat de radar niet klopte en zagen de boten pas komen toen ze nog maar 9 km van het strand af waren.
Stop 8 : Pegasus bridge
De brug ziet eruit als een doodnormale brug, het bijbehorende bezoekerscentrum was al dicht, omdat het alweer 5 uur is geweest.
Stop 9: Batterie de Merville
Hier waren een aantal bunkers te zien. Omdat het al na sluitingstijd was hebben we niet in de bunker kunnen kijken.
Duidelijk is dat we niet alles konden zien wat op de planning stond, maar naar 2 dagen vol oorlogsverhalen was het eigenlijk wel goed zo. Wat mij verbaasden is dat er eigenlijk niet veel meer over is van de oorlog, alleen de bezoekerscentra, musea en monumenten herinneren eraan. Het meest indrukkenwekkende vond ik de Amerikaanse begraafplaats Colleville sur Mer en het Airborne museum.
20 maart
Deze dag tijd voor wat luchtigs. Op naar Mont Saint Michel. Dit is een kasteel of beter gezegd een dorp op een eiland met een grote abdij op de top. We hadden hiervoor een 'tour' geboekt. Hierbij denk ik aan rondleiding door het kasteel, dat bleek niet helemaal waar. Ik wist dat we een stukje door drijfzand moesten lopen naar het kasteel en dat dit onderdeel van de 'tour' was. Uiteindelijk bleek onze 'tour' een drie uur durende 'tour' door het drijfzand. Dit kan ik het beste vergelijken met wadlopen. Hier was ik in Nederland al geen fan van en ook hier liep ik er niet warm van. Letterlijk, het was koud, het water waar we doorheen liepen was steenkoud en het waaide hard. Met wadlopen in Nederland was het tenminste nog warm. Enige positieve verschil is dat ik hier niet overal beestjes zag. (pap & mam & Eva & Freek weten wel wat ik hier mee bedoel haha).
Het rare aan drijfzand is dat je er op sommige plaatsen doorheen zakt en op andere plaatsen kun je er op blijven springen zonder er doorheen te zakken. Het drijfzand werk dan bijna als een verende trampoline. Het drijfzand is hier zo diep dat je er maximaal tot je buik/ schouders in kan zakken. Je kan er dus niet aan doodgaan, wel had je de kans te verdrinken als je er niet meer uitkwam. Oftewel, blijf in de buurt van de gids!
Na de tour alle modder van ons afgespoeld en het dorp bekeken. Dit is een grote toeristen trekpleister. De nadruk ligt vooral op de restaurants en souvenirshops in plaats van op het dorp zelf.
Wij zijn begonnen met een crêpe en een warme chocomel om op te warmen. Verder naar de top is meer van het dorp te zien en een moei uitzicht over het drijfzand met alle voetstappen. Op de top lag de abdij. (voor Europese studenten gratis, in Frankrijk krijgen student op veel plaatsen korting of gratis toegang). De abdij was in een sobere bouwstijl en de vertrekken waren niet ingericht, waardoor veel vertrekken op elkaar leken.
's Avonds vertrok onze trein naar Lyon alweer. Terugkijkend op een erg interessant weekend ben ik blij dat ik nu weer naar mijn eigen kamertje kan. Na 4 dagen en bijna 900 km rijden en 10 uur trein op elkaars lip te hebben gezeten is het nu wel genoeg geweest.
Monaco
26 maart
Last minute weekendje Nice & Monaco geboekt met Trisha en Miley. Dus om 5.00 gaat de wekker om vervolgens om 5.15 op te staan. Rond twee komen we aan in Nice waar we nog een half uur in het heerlijke zonnetje (sjaal af, jas uit) naar onze airbnb lopen. Onze airbnb ziet er goed uit met een groot balkon waar we heerlijk in het zonnetje kunnen zitten. Omdat morgen en overmorgen Pasen is en in Frankrijk dan alles dicht is besluiten we maar alvast goed boodschappen te doen. Met zomers fruit à la meloen en aardbeien, chocolade, chips en koekjes lopen we weer door het heerlijke zonnetje terug naar ons appartement. Snel even gegeten en daarna naar het strand gegaan. Twee uur heerlijk op het strand gezeten met de ondergaande zon op de achtergrond. Het vliegveld schat ik op 300 meter van onze plek dus hebben vooral vliegtuigen gekeken. Terug in ons appartement plunderen we onze diepvries die nog vol is van de vorige gasten: minipizza's, aardappel bolletjes en pannenkoeken gevuld met kaas staan er op het menu, Mmmm!
27 maart
Iets later dan gepland lopen we naar het station om de trein naar Monaco te pakken. Na Zwitserland en Marokko is Monaco alweer het derde land waar ik tijdens mijn minor heen ga. De trein gaat iedere 20 min, maar toch krijgen we het voor elkaar om bijna 45 minuten op de trein te wachten. Ja, zelfs het openbaar vervoer heeft hier blijkbaar Franse lunchpauze. Bij station Banlieu sur Mer blijft de trein lang stilstaan en dan word er iets in het Frans omgeroepen. Als het herhaald wordt kan ik het verstaan: er is verdachte achtergelaten bagage gevonden dus iedereen moet de trein uit. Al het personeel de trein uit en de trein is ook zonder ons vertrokken. Toch wel even schrikken naar de aanslagen in Brussel afgelopen dinsdag. Inmiddels hoefden we nog maar 5 min op de volgende trein te wachten en een kwartiertje later kwamen we in Monaco aan.
Monaco is zo klein dat je het hele land in een dag kunt lopen. Het is beter te omschrijven als een stad die tegen een berg aan is gebouwd. Gelukkig zijn overal in de stad publiek liften, zodat je niet helemaal naar boven en onder hoeft te lopen. We zijn begonnen met het paleis van de Grimaldi's. Helaas mochten we hier geen foto's maken, omdat ze hier ook nog echt wonen. Het paleis was dan ook maar gedeeltelijk toegankelijk. Het paleis is van buiten vrij sober, maar de binnenkant is een en al kitsch. Het behang, de hoeveelheid aan schilderijen (vooral portretten) en de meubels in 16 eeuwse/ 17 eeuwse/ Lodewijk XIV/ andere Lodewijk/ etc. stijl. Ook had iedere kamer een eigen naam, vernoemd naar een persoon of de kleur of functie van de kamer: rode/ gele/ blauwe salon, troonzaal. Iedereen kreeg een telefoon om tijdens het bezoek de uitleg over de verschillende kamers te kunnen horen. De audio tour was ook in het Nederlands verkrijgbaar. Helaas kent de mevrouw aan de balie het verschil tussen Dutch en Deutsch niet. Na nog een keer nagevraagd te hebben of het echt de goede was, zag ik alsnog toch echt allemagne in plaats van neerlandais op het scherm staan. Snel maar even omgeruild. De audio tour was goed bedacht, maar gaf zoveel informatie dat ik het bij het verlaten van het kasteel al vergeten was.
Na het paleis hebben we de kathedraal bekeken en zijn we helemaal op de berg naar de exotische tuinen gelopen. Daar aangekomen waren ze natuurlijk nog maar een half uur open en moesten we entree betalen, wat ons deed besluiten om te gaan eten en daarna naar de casino's te gaan.
We hebben echt chique uitgegeten, want dat past wel mij Monaco. Het restaurant zag er fancy uit en de ober sprak ons veel te beleefd aan. Oké gewoon een pizza besteld, maar met een fles wijn. Ons glas kwamen ze steeds weer voor ons bijvullen als het leeg was. Als we dan toch fancy doen dan doen we het goed. Afgesloten met een heerlijk chocolademousse en veel te duur glas amaretto als aperitief. Heerlijk gegeten, maar de rekening was dan natuurlijk ook veel te hoog voor een diner. Op de een of andere manier hebben ze en foutje gemaakt aan de kassa waardoor de rekening uiteindelijk gelukkig toch wel meeviel.
Daarna op naar de casino's! Weer iets nieuws geleerd: er is geen 'casino van Monte Carlo', maar Monte Carlo is de 'hoofdstad' van Monaco waar de casino's liggen. Het eerste casino is groot, overal staan gokkasten en er zijn enkele tafels met black jack en roulette. Vooral blackjack is leuk om te kijken, alle kaarten zijn zichtbaar op tafel, waardoor het spel voor toeschouwers goed te bekijken is. Ongelofelijk hoe mensen gewoon duizenden euro's inzetten. Er was een man die niet eens zelf speelde maar gewoon ook inzette op wat de ander spelers deden. Daarna besloten dat ik zelf ook wilde spelen: minimale inzet 25 euro/ 50 euro/ 200 euro ligt eraan aan welke tafel je speelt. Vol goede moet ruil ik 25 euro in voor 5 muntjes van 5 euro (kleiner is er niet). De minimale inzet blijkt niet voor omwisselen, maar per potje. Oké nu ben ik hier, laat ik dat maar doen. Eerste kaart vrouw, tweede kaart 4. Met 14 ga ik geen blackjack winnen, dus nog maar een kaart: koning, dood. Na een halve minuut ben ik mijn 25 euro dus alweer kwijt. Ik ben er nu wel achter hoe mensen gok verslaafd kunnen worden. De rest van de avond heb ik gedacht: als in het nu nog een keer probeer heb ik mijn geld weer terug.
In dit casino werd geen poker gespeeld dus zijn we ook nog naar een ander casino gegaan. In tegenstelling tot in het eerste casino was het hier erg licht, wat ik totaal niet bij een casino vond passen. Hier even naar poker gekeken, maar omdat je dit met gesloten kaarten speelt, was dit minder interessant om te kijken. Toch weer snel bij de blackjack en roulettetafels uitgekomen.
Dit weekendje weg voelde echt even als vakantie: zon, zee, strand. Heerlijk! Monaco was ook zeker de moeite waard om een keer te bezoeken!
18 maart
Vanmorgen vroeg opgestaan, gedoucht en heerlijk Frans ontbijt gehaald (croissants & chocolade croissants). Aangekomen bij de bushalte blijkt dat we bus op een paar minuten gemist hebben en de volgende bus pas over ongeveer een uur gaat. Eindelijk aangekomen in Caen besluiten we een auto te huren, aangezien tussen alles wat we willen bezichtigen meer dan 100 km van elkaar af is.
Stop 1: Airborne museum in Saint Mère Eglise
Het dorp Saint Mère Eglise is een van de plaatsen waar de parachutisten in de morgen van 6 juni 1945 zijn geland en daarom ook het eerste dorp dat bevrijd werd. De aanval bestond uit 292 zweefvliegtuigen & 47 vliegtuigen die samen zorgden dat 4047 soldaten, 281 jeeps en 97 ton aan materialen rondom Saint Mère Eglise landden. Omdat het donker was is zijn de meeste soldaten niet in het gebied geland waar ze hadden moeten landen. De parachutisten hadden allemaal rond de 60 kilo aan materialen mee, sommige soldaten zijn daarom in zee verdronken door het gewicht aan materialen.
De totale inzet op D-Day was 7000 boten en 12.000 vliegtuigen met 20.000 parachutisten en 5000 ton aan bommen. Wat mij het meeste aangreep in dit museum is dat er 20.000 man bereid waren om uit een vliegtuig te springen, terwijl ze wisten dat waarschijnlijk de helft het niet zou overleven. Dit museum vond ik erg interessant.
Stop 2: Utah beach
(Amerikaans). Wat mij verbaasde is dat op de meeste stranden zelf niets meer te zien is van de oorlog, alleen de bezoekerscentra en monumenten herinneren je eraan wat er gebeurt is.
Stop 3: Saint Côme du Mont: Dead man's corner
Dit museum bestond vooral uit kleding die soldaten gedragen hadden. Bij elk kledingstuk werd vermeld wie het gedragen had (inclusief foto), wat zijn functie was in het leger was en wat zijn taak tijdens D-Day/ operatie Overlord was. (D-Day is 6 juni 1944 en operatie Overlord is D-Day tot en met de bevrijding van Parijs 29 augustus 1944). Ook werd er vermeld of hij was gestorven in de oorlog en hoe. Dit maakte het veel persoonlijker dan nummers van het aantal slachtoffers). Daarnaast had dit museum een simulator: eerst kreeg je de laatste briefing te zien voor de soldaten naar Normandië vertokken en daarna zat je ook echt in het vliegtuig. Vanuit de raampjes van het vliegtuig zal je overal om je heen boten en vliegtuigen en dat gaf een impressie van hoe groot de operatie was. Ons vliegtuig stortte helaas neer.
Wat ik ook erg interessant vond is de 'Ruperert'. Dit zijn poppen in de vorm van mensen, die als afleiding werden gebruikt. Omdat de parachutisten in het donker uit de vliegtuigen sprongen is het verschil tussen poppen en mensen niet te zien. Hierdoor schoten de Duitsers ook op de poppen in plaats van de soldaten.
Stop 4: Point du hoc
Dit was een plaats met Duitse verdedigingwerken vlakbij Omaha beach. Hier was nog het meeste van de oorlog te zien. In de grond zaten overal gaten van bommen en er waren ook nog een aantal bunkers te zien. Op deze plek was bijna geen strand, maar kliffen wat het uitzicht erg mooi maakte. Wel waaide het ijskoud, ik hoop voor de soldaten dat het 6 juni 1944 warmer was!
Stop 5: Omaha beach
(Amerikaans). Dit is het bekendste strand, omdat hier de meeste problemen waren tijdens D-day. De zee was erg ruw, waardoor het langer duurden voor de boten bij het strand waren. Het duurde 4 dagen voor dit strand veroverd was. Uitkijktoren Wn60 (F) hebben we niet gezien.
Stop 6: Colleville sur Mer
Dit was het Amerikaanse kerkhof. Helaas was dit al gesloten toen we aankwamen, want zoals alles in Frankrijk sluit alles hier vroeg.
Stop 7: Arromanches
In de zee kun je hier nog een aantal soort van containers zien liggen. Tijdens operatie Overlord werden vanuit hier voorraden aan wal gebracht. Dit is een van de twee 'havens'. De andere voor de kust van Saint Laurent is tijdens de storm van 19 juni 1944 vernield. Hierbij zijn 800 schepen, 20.000 voertuigen en 140.000 ton goederen verloren gegaan.
19 maart
Deze dag was de planning om naar Mont Saint Michel te gaan. Omdat er ook een vriendin van Andrea mee zou gaan hadden we een grotere auto nodig. (De vorige auto was eigenlijk al te klein voor 5 personen). In de zaak hadden ze ons verteld dat de auto 600 euro per dag koste, wij hebben online geboekt en toen koste het ons 230 voor twee dagen, dikke winst dus! 6/7 persoonsauto's waren niet meer beschikbaar en dus kregen we en 9 persoonsbusje mee. Genoeg ruimte dus en ik was blij dat ik niet hoefde te rijden. (Om in een huurauto te rijden moet je hier minsten 21 jaar zijn). Omdat we nog geen tour geboekt hadden, hebben we besloten Mont Saint Michel naar morgen te verplaatsen en vandaag nog een dagje D-day te doen.
Stop 1: Colleville sur Mer : poging 2!
Het kerkhof en het bijbehorende bezoekerscentrum was erg indrukwekkend. Het bezoekerscentrum gaf veel informatie over D-day en de voorbereiding hiervan. D-day was al bedacht in 1942 en de geallieerden hebben 22 maanden in Engeland getraind voordat ze naar Normandië vertrokken. De vijf stranden werden gekozen, omdat ze dicht bij Engeland lagen, maar ook omdat het onverwacht is, omdat het geen belangrijke plaatsen zijn. In de tunnel naar de laatste hal van het bezoekerscentrum worden constant namen omgeroepen van overleden soldaten, wat het besef dat er zo veel mensen overleden zijn ook weer groter maakt. Het kerkhof is enorm (zelfs nog iets groter dan Margraten) en erg indrukwekkend. Het ligt aan de zee dus echt op de plek waar de meeste soldaten gestorven zijn.
Stop 2: Gold beach
(Brits). Ook hier was niets meer te zien.
Stop 3: Juno beach
(Canadees). Op Juno beach waren nog overblijfselen van een bunker te zien en ook het bezoekerscentrum was erg interessant. Hier heb ik geleerd dat het, het vooral het Canadese leger gemengd met soldaten van bezette landen was dat Nederland heeft bevrijd. Ook verbleef een gedeelte van de Koninklijke familie (Juliana, Beatrix, Irene en Margriet) tijdens de tweede wereldoorlog in Ottowa, Canada. (Koningin Wilhelmina en Bernhard verbleven in London). Prinses Margriet werd in Canada geboren en op deze dag was de Nederlandse vlag op het gebouw van het Canadese parlement te zien. Na de oorlog emigreerden veel Nederlanders naar Canada, meer dan 1.000.000 hebben een (gedeeltelijk) Nederlandse achtergrond. Ieder jaar in mei wordt het Tulip festival in Ottowa gehouden, het Nederlands koningshuis schenkt hiervoor ieder jaar 10.000 tulpen.
Stop 4: Mc Donalds, voor de broodnodige wifi.
Stop 5: Museum of the Atlantic wall
Als we naar binnen willen gaan komt Anthony erachter dat hij zijn rugzak (inclusief paspoort en portemonnee) kwijt is.
Stop 6: Mc Donalds, gelukkig is hier een zwarte rugzak gevonden!
Stop 7: Museum of Atlantic wall
Met Atlantic wall, worden alle verdedigingswerken langs de kustlijn bedoeld. Dit museum was in een gebruikte bunker. Ik vond het jammer dat alles geverfd was, waardoor het niet meer erg authentiek leek. Bunkers zijn klein maar wel compleet ingericht. Zelf operaties konden hier worden uitgevoerd. Soldaten verbleven meestal niet lang in de bunker, maar in villa's in de buurt waardoor het niet erg was dat de bunker klein waren. Een ander interessant feitje vond ik dat de geallieerde aluminiumfolie in het water hadden gegooid tijdens D-day. Hierdoor leek het op de radar van de Duitsers alsof er een megaboot aankwam in plaats van heel veel kleine. De Duitsers dachten hierdoor dat de radar niet klopte en zagen de boten pas komen toen ze nog maar 9 km van het strand af waren.
Stop 8 : Pegasus bridge
De brug ziet eruit als een doodnormale brug, het bijbehorende bezoekerscentrum was al dicht, omdat het alweer 5 uur is geweest.
Stop 9: Batterie de Merville
Hier waren een aantal bunkers te zien. Omdat het al na sluitingstijd was hebben we niet in de bunker kunnen kijken.
Duidelijk is dat we niet alles konden zien wat op de planning stond, maar naar 2 dagen vol oorlogsverhalen was het eigenlijk wel goed zo. Wat mij verbaasden is dat er eigenlijk niet veel meer over is van de oorlog, alleen de bezoekerscentra, musea en monumenten herinneren eraan. Het meest indrukkenwekkende vond ik de Amerikaanse begraafplaats Colleville sur Mer en het Airborne museum.
20 maart
Deze dag tijd voor wat luchtigs. Op naar Mont Saint Michel. Dit is een kasteel of beter gezegd een dorp op een eiland met een grote abdij op de top. We hadden hiervoor een 'tour' geboekt. Hierbij denk ik aan rondleiding door het kasteel, dat bleek niet helemaal waar. Ik wist dat we een stukje door drijfzand moesten lopen naar het kasteel en dat dit onderdeel van de 'tour' was. Uiteindelijk bleek onze 'tour' een drie uur durende 'tour' door het drijfzand. Dit kan ik het beste vergelijken met wadlopen. Hier was ik in Nederland al geen fan van en ook hier liep ik er niet warm van. Letterlijk, het was koud, het water waar we doorheen liepen was steenkoud en het waaide hard. Met wadlopen in Nederland was het tenminste nog warm. Enige positieve verschil is dat ik hier niet overal beestjes zag. (pap & mam & Eva & Freek weten wel wat ik hier mee bedoel haha).
Het rare aan drijfzand is dat je er op sommige plaatsen doorheen zakt en op andere plaatsen kun je er op blijven springen zonder er doorheen te zakken. Het drijfzand werk dan bijna als een verende trampoline. Het drijfzand is hier zo diep dat je er maximaal tot je buik/ schouders in kan zakken. Je kan er dus niet aan doodgaan, wel had je de kans te verdrinken als je er niet meer uitkwam. Oftewel, blijf in de buurt van de gids!
Na de tour alle modder van ons afgespoeld en het dorp bekeken. Dit is een grote toeristen trekpleister. De nadruk ligt vooral op de restaurants en souvenirshops in plaats van op het dorp zelf.
Wij zijn begonnen met een crêpe en een warme chocomel om op te warmen. Verder naar de top is meer van het dorp te zien en een moei uitzicht over het drijfzand met alle voetstappen. Op de top lag de abdij. (voor Europese studenten gratis, in Frankrijk krijgen student op veel plaatsen korting of gratis toegang). De abdij was in een sobere bouwstijl en de vertrekken waren niet ingericht, waardoor veel vertrekken op elkaar leken.
's Avonds vertrok onze trein naar Lyon alweer. Terugkijkend op een erg interessant weekend ben ik blij dat ik nu weer naar mijn eigen kamertje kan. Na 4 dagen en bijna 900 km rijden en 10 uur trein op elkaars lip te hebben gezeten is het nu wel genoeg geweest.
Monaco
26 maart
Last minute weekendje Nice & Monaco geboekt met Trisha en Miley. Dus om 5.00 gaat de wekker om vervolgens om 5.15 op te staan. Rond twee komen we aan in Nice waar we nog een half uur in het heerlijke zonnetje (sjaal af, jas uit) naar onze airbnb lopen. Onze airbnb ziet er goed uit met een groot balkon waar we heerlijk in het zonnetje kunnen zitten. Omdat morgen en overmorgen Pasen is en in Frankrijk dan alles dicht is besluiten we maar alvast goed boodschappen te doen. Met zomers fruit à la meloen en aardbeien, chocolade, chips en koekjes lopen we weer door het heerlijke zonnetje terug naar ons appartement. Snel even gegeten en daarna naar het strand gegaan. Twee uur heerlijk op het strand gezeten met de ondergaande zon op de achtergrond. Het vliegveld schat ik op 300 meter van onze plek dus hebben vooral vliegtuigen gekeken. Terug in ons appartement plunderen we onze diepvries die nog vol is van de vorige gasten: minipizza's, aardappel bolletjes en pannenkoeken gevuld met kaas staan er op het menu, Mmmm!
27 maart
Iets later dan gepland lopen we naar het station om de trein naar Monaco te pakken. Na Zwitserland en Marokko is Monaco alweer het derde land waar ik tijdens mijn minor heen ga. De trein gaat iedere 20 min, maar toch krijgen we het voor elkaar om bijna 45 minuten op de trein te wachten. Ja, zelfs het openbaar vervoer heeft hier blijkbaar Franse lunchpauze. Bij station Banlieu sur Mer blijft de trein lang stilstaan en dan word er iets in het Frans omgeroepen. Als het herhaald wordt kan ik het verstaan: er is verdachte achtergelaten bagage gevonden dus iedereen moet de trein uit. Al het personeel de trein uit en de trein is ook zonder ons vertrokken. Toch wel even schrikken naar de aanslagen in Brussel afgelopen dinsdag. Inmiddels hoefden we nog maar 5 min op de volgende trein te wachten en een kwartiertje later kwamen we in Monaco aan.
Monaco is zo klein dat je het hele land in een dag kunt lopen. Het is beter te omschrijven als een stad die tegen een berg aan is gebouwd. Gelukkig zijn overal in de stad publiek liften, zodat je niet helemaal naar boven en onder hoeft te lopen. We zijn begonnen met het paleis van de Grimaldi's. Helaas mochten we hier geen foto's maken, omdat ze hier ook nog echt wonen. Het paleis was dan ook maar gedeeltelijk toegankelijk. Het paleis is van buiten vrij sober, maar de binnenkant is een en al kitsch. Het behang, de hoeveelheid aan schilderijen (vooral portretten) en de meubels in 16 eeuwse/ 17 eeuwse/ Lodewijk XIV/ andere Lodewijk/ etc. stijl. Ook had iedere kamer een eigen naam, vernoemd naar een persoon of de kleur of functie van de kamer: rode/ gele/ blauwe salon, troonzaal. Iedereen kreeg een telefoon om tijdens het bezoek de uitleg over de verschillende kamers te kunnen horen. De audio tour was ook in het Nederlands verkrijgbaar. Helaas kent de mevrouw aan de balie het verschil tussen Dutch en Deutsch niet. Na nog een keer nagevraagd te hebben of het echt de goede was, zag ik alsnog toch echt allemagne in plaats van neerlandais op het scherm staan. Snel maar even omgeruild. De audio tour was goed bedacht, maar gaf zoveel informatie dat ik het bij het verlaten van het kasteel al vergeten was.
Na het paleis hebben we de kathedraal bekeken en zijn we helemaal op de berg naar de exotische tuinen gelopen. Daar aangekomen waren ze natuurlijk nog maar een half uur open en moesten we entree betalen, wat ons deed besluiten om te gaan eten en daarna naar de casino's te gaan.
We hebben echt chique uitgegeten, want dat past wel mij Monaco. Het restaurant zag er fancy uit en de ober sprak ons veel te beleefd aan. Oké gewoon een pizza besteld, maar met een fles wijn. Ons glas kwamen ze steeds weer voor ons bijvullen als het leeg was. Als we dan toch fancy doen dan doen we het goed. Afgesloten met een heerlijk chocolademousse en veel te duur glas amaretto als aperitief. Heerlijk gegeten, maar de rekening was dan natuurlijk ook veel te hoog voor een diner. Op de een of andere manier hebben ze en foutje gemaakt aan de kassa waardoor de rekening uiteindelijk gelukkig toch wel meeviel.
Daarna op naar de casino's! Weer iets nieuws geleerd: er is geen 'casino van Monte Carlo', maar Monte Carlo is de 'hoofdstad' van Monaco waar de casino's liggen. Het eerste casino is groot, overal staan gokkasten en er zijn enkele tafels met black jack en roulette. Vooral blackjack is leuk om te kijken, alle kaarten zijn zichtbaar op tafel, waardoor het spel voor toeschouwers goed te bekijken is. Ongelofelijk hoe mensen gewoon duizenden euro's inzetten. Er was een man die niet eens zelf speelde maar gewoon ook inzette op wat de ander spelers deden. Daarna besloten dat ik zelf ook wilde spelen: minimale inzet 25 euro/ 50 euro/ 200 euro ligt eraan aan welke tafel je speelt. Vol goede moet ruil ik 25 euro in voor 5 muntjes van 5 euro (kleiner is er niet). De minimale inzet blijkt niet voor omwisselen, maar per potje. Oké nu ben ik hier, laat ik dat maar doen. Eerste kaart vrouw, tweede kaart 4. Met 14 ga ik geen blackjack winnen, dus nog maar een kaart: koning, dood. Na een halve minuut ben ik mijn 25 euro dus alweer kwijt. Ik ben er nu wel achter hoe mensen gok verslaafd kunnen worden. De rest van de avond heb ik gedacht: als in het nu nog een keer probeer heb ik mijn geld weer terug.
In dit casino werd geen poker gespeeld dus zijn we ook nog naar een ander casino gegaan. In tegenstelling tot in het eerste casino was het hier erg licht, wat ik totaal niet bij een casino vond passen. Hier even naar poker gekeken, maar omdat je dit met gesloten kaarten speelt, was dit minder interessant om te kijken. Toch weer snel bij de blackjack en roulettetafels uitgekomen.
Dit weekendje weg voelde echt even als vakantie: zon, zee, strand. Heerlijk! Monaco was ook zeker de moeite waard om een keer te bezoeken!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
